شب و سکوت و سه تاری که لال مانده منم
بیا کمی بنوازم
بیا کمی بزنم
رونوشت: ...
بیا کمی بنوازم
بیا کمی بزنم
رونوشت: ...
۱۴ فروردین ۱۳۸۹
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
پیوندها
بايگانی وبلاگ
-
▼
2010
(133)
-
▼
آوریل
(22)
- کاش انتخاب هایم به تو محدود بود.
- صرفاً برای ثبت در تاریخ
- من اگر دختر بودم
- خرده داستان جنايي
- قشنگ
- در ستایش شکست خوردگان تاریخ
- استنلی را همه دوست دارند
- ما بدبخت ها
- دوست داشتن / دوست نداشتن
- عادت فراموشی
- لاک پشت بودن
- از اين لحاظ
- در موسسه فنی کالیفرنیا
- Almost Famous
- ...
- چه
- كلمات
- تكرار
- پچ پچ
- آن
- رونوشت برابر اصل
- من
-
▼
آوریل
(22)
۷ نظر:
از نوازنده انتظار نوازش نداشته باش...اون ديگه تحمل خودش رو هم نداره چه برسه به سه تارش....
مرسي رضوانه جان خيلي خوب بود. ديدي ميشه كامنت بذاري. با اجازه ات ادت كردم
ايرن، نوازنده بدون ساز ديگه همدمي نداره...
این شر منو یاد 360 میندازه
مرضيه جان اين شعرو كه خودت بم ياد دادي. رونوشتش هم به خودته. گفتم شايد نخواي اسمت بياد اينجا.
ممنون.
ممنون.
ارسال یک نظر