دوست دارم سردسته‌ی مهاجمین به تهران باشم و هیچ کاری نکنم جز اینکه شب‌ها در تلویزیون ملی با آدم‌های عجیب و غریبی حرف بزنم که از تفتیش خانه‌ها پیدا کرده‌ام. آدمهایی که هیچ‌وقت از خانه بیرون نیامده‌اند و هیچ‌کس آنها را ندیده. و مردم انگشت به دهان که ما کجا زندگی می کردیم؟
۳ نظر:
آنها که زیر آسمان یک شهر بودند و انگشت به دهان می مانند، چه به حال ما که زیر یک سقف بودیم.
کی بوده ؟ تعریف می کردی خب
آدمهایی که کم هم بهشون خوش نگذشته تو خونه‌هاشون!
ارسال یک نظر