۰۵ تیر ۱۳۹۰


ببین جان من
برای هر بار که بخواهی ببوسی و نبوسی
برای هر بار که بخواهی بغل کنی و نکنی
هر حرفی که روی دلت بماند
به ازای هر بار دلتنگی
یک چیزی از آدم کم می شود و دیگر بر نمی گردد
یک مرضی مزمن می شود
مثل ریزش مو
مثل سنگ کلیه برای کسی که شاشش را نگه می دارد
حالا خودت حساب کن
راضی هستی؟
حتمن باید دانشمندی بگوید؟
حال مرا نمی بینی؟

۵ نظر:

مرضیه گفت...

به ازای هر بار دلتنگی
یک چیزی از آدم کم می شود و دیگر بر نمی گردد

پس با این حساب من تا حالا تمام شده ام

rezgar.sh گفت...

این خیلی خوب بود .خیلی خیلی خوب.

آلما گفت...

خیلی قشنگ.من با نتیجه اخلاقی این شعر خیلی موافقم. اصلا الگوی زندگیمه. اما در این حالت باید حواست باشه که همه این حالتو درک نمی کنن و اینکه شاید تو برداشت هات اشتباه کرده باشی. خصوصا وقتی در مورد یکک شخص باشه.

دلفین گفت...
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
محـمد گفت...

دلفین. منم. خیلی بیشتر شاید. تو بگو چه کاری می تونم بکنم؟