۱۴ تیر ۱۳۸۹

سقوط آزاد

ديديد اين زن و شوهرهايي كه از هم جدا مي شن تا يه مدتي كليد خونه هنوز دست دختره مي مونه. بعد پسره نمي دونه ازش بگيره يا نه؟ كه يه روزايي رو تو ذهنت مي سازي از آينده كه داري زندگي ات رو مي كني و يه باره در باز مي شه و دختره سرش رو مي ندازه پايين ميره يه چيزي كه جا گذاشته برمي داره و محل سگم بت نمي ذاره و ميره و ريده مي شه به سه ماه ريكاوري ات. و از اون ور يه شب، فقط تصور يه شب كه يه نفر در مي زنه و مي بيني كنار در تكيه داده و آروم مي گه تنهايي؟ و تو مي ري كنار كه بياد تو، نمي ذاره اون كليد لعنتي رو ازش پس بگيري. حتي اگه خودش بخواد. حتي اگه خيال اون شب از ناممكن هم احمقانه ترباشه.
حالا كليد حال من حس من روز و شب من دست يه نفره نمي دونم چه گهي بخورم. كافيه نود درجه بچرخونش و زير و روت كنه. خسته شدم. نه مي تونم بگم عزيز من براي هميشه بي خيال من شو نه مي تونم اينجوري ادامه بدم.
خوب اين ضعفه؟ دوست داشتنه؟ چه كوفتيه؟ اصلا انگار دوست داري بزنه تو سرت! فكر كنم آدما از همين جا فتيش مياد سراغشون! كه بياد زندگي ات رو به هم بريزه و بره، تازه درو پشت سرش نبنده و تو زبون تو اون دهن كوفتي ات نچرخه كه: پدرسگ حداقل درو ببند.
پ ن: دارم اعتراف مي كنم.شايد روزي آني هال خودم رو ساختم. از همين ها. از همين پستي هاي روحم.

۱۸ نظر:

  1. میگم خب با این توضیحات چه اصراریه که جدا شن؟!
    میتونی تو گودر جواب بدی :دی

    پاسخحذف
  2. بعضي وقتا بايد بي رحم باشي هم با خودت هم با اوني كه كليدت دستشه!كليد رو ازش بگير!رو در خونه ات هم يه چشمي بذار كه اگه اون زنگ زد در رو باز نكني!اگه نمي توني اين كارا رو انجام بدي يعني اين كه اگه كليد اون آدمه هم دست تو بود تو هم همين كار رو مي كردي!بي هوا مي رفتي تو خونه اش!يعني اين كه يه قسمت وجودت نمي خواد از اون آدمه عبور كنه!

    پاسخحذف
  3. چقدر سخته...
    ولی به نظرم بهتره کلیدو بگیری
    و برای همیشه تموم شه
    تا با اومدنش پروسه بدبختی هات شروع نشه...

    پاسخحذف
  4. اصلا چرا هی خودتو رو در روش قرار میدی؟چرا به این فکر می کنی که ازش کلیدو بگیری یا نه؟چرا میخوای اونو کنترل کنی؟تو فقط مسئول خودت و در خونه خودتی.قفل را عوض کن.

    پاسخحذف
  5. مرضیه می دونی کلماتت چکار می کنند. خودت می دونی...

    پاسخحذف
  6. اينو گفتم چون منم يه جورايي اين برنامه را طي كردم . تا مدتهاخاطرات و يادگارهايي به خودم بسته بودم كه مثل يه وزنه سنگين منو به ته چاه غم و افسردگي مي كشيد. حاضر نبودم اين وزنه رو باز كنم. هنوزم يه وقتايي اين اتفاق برام ميافته.

    پاسخحذف
  7. امروز داشتم فكر مي كردم كه من اگه جدا بشم حتما خونه مو عوض مي كنم!ميرم يه جايي كه اون ندونه!نشناسه!ميرم بروكسل!

    پاسخحذف
  8. هاها! باحال بود. خوب میشی نگران نباش! یک روزی "اون" کلید رو میندازه تو جوب تو هم یادت میره اصلا کلیدی دستش داشتی . "خودش" ولی یادت نمیره. مثلا برای من هیچ وقت. تو رو نمی دونم، شاید کلا یادت بره. اصلا این جوری بهتره!

    پاسخحذف
  9. مگه اينكه مغزم آسيب جدي ببينه مثلا با بيل خاموشم كنن! نه يادم نمي ره.

    پاسخحذف
  10. ما یه پست جدید میخوایم!

    پاسخحذف
  11. راست میگی این بهترین راهه. باید یه باره گند بزنم به همه چیز. مرسی رفیق کامنت خیلی خوبی بود.

    پاسخحذف
  12. من هم 3 ساله که دچار همین آوارگی ام...همون احتمال نزدیک به صفر احمقانه هنوز تو جونم وول میزنه.

    پاسخحذف
  13. قبول دارم ولي نمي شه كلا گفت دوست داشتن توهم ناشي از عادته چون اوايل كه با كسي آشنا ميشي و حس خوبي بش داري هنوز بش عادت نكردي كه.

    پاسخحذف
  14. من برم دنبالش؟ اون نمي خواد ديگه وگرنه من كه دوستش دارم و دنبالش هم رفتم ولي...

    پاسخحذف
  15. نمیدونم! من که نمیدونم اونطرف چه خبر بوده!! خواستم فقط جمله قصارمو تکمیل کنم!! ;)

    هرچی اینجا تیک میذارم که: نظرات بعدی را به mojgan1987@gmail.com ایمیل کنید، نمیفهمه، اه!

    پاسخحذف
  16. شايد مشكل از تنظيمات وبلاگ باشه. درستش مي كنم. ممنون از جمله قصارت! ;)

    پاسخحذف
  17. آها، درست شد.
    خواهش میکنم!! :دی

    پاسخحذف