ترس ها و امیدهای من تو دو تا چیز خلاصه میشه:
اینکه هرچی رو دوست دارم بالاخره بش می رسم: هر چقدر هم ازش دورم کرده باشن، مثل بومرنگ بش برمی گردم.
و اینکه هرچی رو مسخره می کنم سرم میاد: هر چقدر دورش کرده باشم از خودم، مثل بومرنگ بر می گرده می خوره پس کله ام.
اين خوبه. هر چي دوس داري بش برسي.
پاسخ دادنحذفاین دومیه سر منم میاد همهش :دی