ترس ها و امیدهای من تو دو تا چیز خلاصه میشه:
اینکه هرچی رو دوست دارم بالاخره بش می رسم: هر چقدر هم ازش دورم کرده باشن، مثل بومرنگ بش برمی گردم.
و اینکه هرچی رو مسخره می کنم سرم میاد: هر چقدر دورش کرده باشم از خودم، مثل بومرنگ بر می گرده می خوره پس کله ام.
اين خوبه. هر چي دوس داري بش برسي.
پاسخحذفاین دومیه سر منم میاد همهش :دی